Wopławki – zespół dworsko-parkowy

Czas powstania dworu to druga połowa XVIII wieku. Obiekt został wzniesiony na miejscu drewnianej rezydencji, która spłonęła doszczętnie od pioruna (po odbudowie dwór ucierpiał znacznie podczas przejścia wojsk napoleońskich). Jego historia sięga 1664 roku, chociaż niektórzy badacze twierdzą, że jest to XIX wiek. Z tego okresu zachowały się niektóre ściany wtopione w obecną bryłę obiektu, znacznie grubsze od pozostałych. Dwór przebudowano po raz pierwszy w XVIII wieku. Gruntowny remont i przebudowę obiektu przeprowadzili nowi właściciele. W 1806r. (data uwidoczniona na jednej z chorągiewek na dachu pałacu) został odbudowany jako budowla ceglana. W 1848r. (data uwidoczniona na fundamencie) do elewacji wschodniej zostało dobudowane nowe skrzydło, a pod koniec XIX wieku (data 1880r, na drugiej z chorągiewek na dachu) przebudowano wszystkie szczyty, nawiązując do neorenesansowego stylu. Główny korpus pałacu zbudowany jest na planie prostokąta, murowany z cegły i przykryty wysokim dachem dwuspadowym. Wewnątrz znajdowała się bogata stolarka schodów i boazerii. Salon zdobił stylowy, dziewiętnastowieczny kominek z szarego marmuru. Wszystkie wnętrza przykryte były stropami drewnianymi z otynkowaną podsufitką – jedynie w piwnicach były ceglane sklepienia kolebkowe. Pałac usytuowany w centrum parku krajobrazowego o powierzchni 13ha ze starym drzewostanem, założonym w XIX wieku, do którego wjeżdżało się przez osiemnastowieczną murowaną bramę wjazdową, która zachowała się do dziś.W 1945 roku w pałacu stacjonowały wojska radzieckie. Po 1945 roku w pałacu zamieszkali pracownicy PGR. Część pomieszczeń miała charakter socjalny. W 1972 roku postawiono nowy budynek biurowy i przeniesiono do niego z pałacu przedszkole i stołówkę. Jeszcze w 1964 roku wewnątrz była boazeria dębowa zdobiona intarsją, a w 1977 roku kominek i dębowe schody z balustradą o kręconych tralkach. W 1977 roku wykonano dokumentację techniczną dworu, stwierdzono jedynie nieznaczne pęknięcia ścian. W 1986roku opracowano projekt jego adaptacji na szkołę. W następnych latach dwór popadał coraz bardziej w ruinę. Z dawnego wyposażenia obiektu zachowały się jedynie: portret Fryderyka Wilhelma von Schmiedeseck z początków XIX w., portret męski z XVIII w., skrzynia z XVIII w., tarcza herbowa i fotel z XIXw. Z herbem rodziny von Schmiedeseck, oraz kilka książek z biblioteki pałacowej. Wszystkie zabytki, przechowywane w zbiorach Muzeum im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Kętrzynie uratowała założycielka muzeum – Zofia Licharewa. Kilka lat temu od Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa nieruchomość, na której znajduje się dwór, nabył prywatny inwestor i przystąpił do remontu oraz odbudowy obiektu.

(Materiały ze strony wopławki.orgfree.com, zdjęcia ze strony eksploratorzy.com)